~Yıkılan Hayaller~

"...senden güzel bulduğum kadınlarla karşılaştığımda bakıyorum da ,kendi kendime hiç birisini seni sevdiğim gibi , seni sevdiğim kadar sevemeyeceğime yemin ediyorum. Sen de öyle bir şey var ki, hiç birinde bulamıyorum... Bu öyle bir şey ki , işte bütün kaygılarım senle birlikteyken yok oluyor. Ruhum bir şifa, bir huzur buluyor! Dudaklarını gözlerime değdirdiğin an bütün varlığımın koşa koşa gelip ruhumda toplandığını , orada seninle buluşmaktan mutlu bir şekilde kaldığını hissediyorum."

Bu aşk dolu, sadakat yüklü sözler Süreyya'nın ağzından dökülürken Suat'ın ne kadar şanslı bir kadın olduğunu farkettim. Bir adamın sevdiği kadına bu kadar değer vermesi ve onu böylesine  yüceltmesi benim için takdire şayan bir davranıştı. Hangi kadın bunca sevgiyi , değer görmeyi  istemez ki? Hele ki aşkların artık sahte olduğu şu zamanda.

Kitap hakkında okuduğum yorumlarda Süreyya'nın Suat'a ilgisiz davrandığından , Necip'in sevgisinin Suat'a yakıştığından bahsetmişler. Bu yorumlara başta çok şaşırmış hatta kızmıştım. Süreyya hakkında bu bahsedilenleri ona konduramadım, kabullenemedim çünkü hikayenin başlarında Süreyya benim için  eğlenceli , sevecen , prensesiyle kötü cadının şatosundan kaçmaya çalışan bir prensti. Prensime nasıl çamur atarlar diye düşünürken benimde hayallerim yerle bir oldu.

Kitabın devamında Suat ve Süreyya boğazda bir yalıya taşındıktan  sonra işler değişmeye başladı. Süreyya neden Suat'a fikirlerini sormamaya başladı ? Suat'ın aşkıyla yanıp tutuşurken önceliğini neden sandal, deniz ve yalı sevdasına verdi ?Suat piyona çalmayı bu kadar severken neden biricik karısını dinlemeyip balkona kaçtı? 

Biliyorum Süreyya'nın en büyük tutkusu sandalına binip denize açılmak oluyor. Ama Suat'ın yalnızlığını neden göremiyor?
Narin Suat'ı bu yalnızlığından Necip çekip kurtarıyor. Kocasına yetemediğini düşünen Suat'a mı üzülsem yoksa kadınlara bir türlü güvenemeyen Necip'e mi üzülsem bilemedim. 

Suat zevklerini paylaşıp yalnızlığını Necip ile gideriyor. Necip ise güvenli kolları , masumiyeti Suat'da buluyor.  Piyona başında yeşeren bu dostluk zamanla sevgi çiçekleri açmaya başlıyor.

Süreyya aslında saflığıyla bu aşkı kendi elleriyle Suat ve Necip'e sunuyor. Kuzeninin karısının yalnızlığına ortak olmasına izin veriyor.  Evli bir bayanın böyle durumda olması ne kadar doğrudur orası tartışılır ama Suat'ın evliliğini canlı tutmak için çabalarken tükendiğini Necip gibi hepimiz görebiliyoruz. Ben bile Suat'a en çok Necip'in aşkı yakışır demeye başladım.

Sayfaları çevirdikçe bu aşk üçgeninde bizi nasıl bir son bekliyor merak ediyorum. Okuyup hep beraber göreceğiz...

~Hayat ,kalabalıklar içinde, güzel hava ile olur.~

Mehmet Rauf'la tanışmaya ne dersin?